حديث نقل شده و جزء وصايای حضرت امام مجتبی ( ع ) در مرض وفات نيز آمده است به اين مضمون : "« كن لدنياك كانك تعيش ابدا و كن لاخرتك كانك تموت غدا »" (1). برای دنيايت چنان باش كه گوئی جاويدان خواهی ماند و برای آخرت چنان باش كه گوئی فردا میميری . اين حديث معركه آراء و عقائد ضد و نقيض شده است . برخی میگويند مقصود اينست كه در كار دنيا سهل انگاری كن ، شتاب به خرج نده ، هر وقت كاری مربوط به زندگی دنيا پيش آمد بگو " دير نمیشود " وقت باقی است . ولی نسبت به كار آخرت هميشه چنين فكر كن كه بيش از يك روز فرصت نداری ، هر وقت كار مربوط به آخرت پيش آمد بگو وقت بسيار تنگ است و " دير میشود " . بعضی ديگر به حكم اينكه ديدهاند باوری نيست كه اسلام دستور سهل انگاری بدهد ، روش و سيرت اولياء دين هرگز چنين نبوده است گفتهاند مقصود اينست كه در كار دنيا همواره فكر كن كه جاويدان خواهی ماند ، پس به هيچوجه كوچك مشمار و كارها را به صورت موقت و به بهانه اينكه عمر اعتبار ندارد سرسری انجام نده ، بلكه آن چنان اساسی و با آينده نگری انجام بده كه گوئی تا آخر دنيا زنده هستی ، زيرا فرضا خودت زنده نمانی ديگران از محصول كار تو بهره پاورقی : |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir