است . عايدات روزانه طلحه از املاكش در عراق هزار دينار بود . در سر
طويله او هزار اسب بسته بود . پس از مردنش يك سی و دوم ثروتش هشتاد
و چهار هزار دينار برآورد شد .
مسعودی نظير همين ثروتها را برای زيد بن ثابت و يعلی بن اميه و بعضی‏
ديگر می‏نويسد .
بديهی است كه ثروتهای بدين كلانی از زمين نمی‏جوشد و از آسمان هم‏
نمی‏ريزد ، تا در كنار چنين ثروتهايی فقرهای موحشی نباشد چنين ثروتها
فراهم نمی‏شود . اينست كه علی ( ع ) در خطبه 127 پس از آنكه مردم را از
دنياپرستی تحذير می‏دهد ، می‏فرمايد :
" « و قد اصبحتم فی زمن لا يزداد الخير فيه الا ادبارا ، و لا الشر الا
اقبالا و لا الشيطان فی هلاك الناس الا طمعا . فهذا اوان قويت عدته و عمت‏
مكيدته و امكنت فريسته . اضرب بطرفك حيث شئت من الناس فهل تبصر الا
فقيرا يكابد فقرا او غنيا بدل نعمه الله كفرا او بخيلا اتخذ البخل بحق‏
الله دفرا او متمردا كان باذنه عن سمع المواعظ و قرا . اين خياركم و
صلحاؤكم و اين احراركم و سمحاؤكم ؟ و اين المتورعون فی مكاسبهم و
المتنزهون فی مذاهبهم ؟ » " .
همانا در زمانی هستيد كه خير دائما واپس می‏رود ، و شر همی به پيش‏
می‏آيد ، و شيطان هر لحظه بيشتر به شما طمع می‏بندد . اكنون زمانی است كه‏
تجهيزات شيطان ( وسائل غرور شيطانی ) نيرو گرفته و فريب شيطان در همه‏
جا گسترده شده و شكارش آماده است . نظر كن ، هر جا می‏خواهی از زندگی‏
مردم را تماشا كن ، آيا جز اين است

260