و طبيعت رابطه زندانی و زندان ، و به چاه افتاده و چاه است ، انسان نمیتواند هدفی جز " خلاصی " داشته باشد . منطق اسلام چاه و در چاه افتاده نيست ، بلكه از نوع رابطه كشاورز است با مزرعه ( 1 ) ، و يا اسب دونده با ميدان مسابقه ( 2 ) ، و يا سوداگر با بازار تجارت ( 3 ) ، و يا عابد با معبد است ( 4 ) . دنيا از نظر اسلام مدرسه انسان و محل تربيت انسان و جايگاه تكامل اوست . در نهج البلاغه گفتگوی اميرالمؤمنين ( ع ) با مردی ذكر شده است كه از دنيا مذمت كرده و علی ( ع ) او را كه میپنداشت دنيای مذموم ، همين جهان عينی و مادی است مورد ملامت قرار داد و به اشتباهش آگاه نمود ( 5 ) ، شيخ عطار اين جريان را در " مصيبت نامه " به شعر در آورده میگويد : پاورقی : |