" « الا وان الخطايا خيل شمس ، حمل عليها راكبها و خلعت لجمهافتقحمت بهم فی النار . الا و ان التقوا مطايا ذلل حمل عليها راكبها واعطوا ازمتها فاوردتهم الجنه » " ( 1 ) . همانا خطاها و گناهان و زمامرا در اختيار هوای نفس دادن ، ماننداسبهای سركش و چموشی است كه لجام از سر آنها بيرون آورده شده و اختياراز كف سوار بيرون رفته باشد و عاقبت اسبها سوارهای خود را در آتشافكنند . و مثل تقوا مثل مركبهای رهوار و مطيع و رام است كه مهارشان دردست سوار است و آن مركبها با آرامش سوارهای خود را به سوی بهشتمیبرند . در اين خطبه تقوا به عنوان يك حالت روحی و معنوی كه اثرش ضبط ومالكيت نفس است ذكر شده است . اين خطبه میگويد : لازمه بیتقوائی ومطيع هوای نفس بودن ضعف و زبونی و بیشخصيت بودن در برابر محركاتشهوانی و هواهای نفسانی است . انسان در آن حالت مانند سوار زبونی است كه از خود اراده و اختياریندارد و اين مركب است كه به هر جا كه دلخواهش هست میرود ، لازمه تقواقدرت و اراده و شخصيت معنوی داشتن و مالك حوزه وجود خود بودن است ،مانند سوار ماهری كه بر اسب تربيت شدهای سوار است و با قدرت و تسلطكامل آن اسب را در جهتی كه خود انتخاب كرده میراند و اسب در كمالسهولت اطاعت میكند . پاورقی : 1 - نهج البلاغه ، خطبه . 16 |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir