دو پرسش

اينجا قطعا دو پرسش برای خواننده محترم مطرح می‏شود و ما بايد بدانها
پاسخ دهيم :
يكی اينكه : همه می‏دانيم اسلام با رهبانيت و زهد گرائی به مخالفت‏
برخاسته آنرا بدعتی از راهبان شمرده است ( 1 ) .
پيغمبر اكرم صريحا فرمود : « لا رهبانيه فی الاسلام » ( 2 ) .
هنگامی كه به آن حضرت اطلاع دادند كه گروهی از صحابه پشت به زندگی‏
كرده از همه چيز اعراض نموده‏اند و به عزلت و عبادت روی آورده‏اند ،
سخت آنها را مورد عتاب قرار داد ، فرمود ، من كه پيامبر شمايم چنين‏
نيستم . پيغمبر اكرم به اين وسيله فهماند كه اسلام دينی جامعه‏گرا و
زندگی‏گرا است نه زهد گرا .
به علاوه تعليمات جامع و همه جانبه اسلامی در مسائل اجتماعی ، اقتصادی ،
سياسی ، اخلاقی بر اساس محترم شمردن زندگی و روی آوری به آن است نه پشت‏
كردن به آن .
گذشته از همه اينها ، رهبانيت و اعراض از زندگی با جهانبينی و فلسفه‏
خوشبينانه اسلام درباره هستی و خلقت ناسازگار است . اسلام هرگز مانند
برخی كيشها و فلسفه‏ها با بدبينی به هستی و خلقت نمی‏نگرد و هم

پاورقی :
1 - سوره حديد آيه . 27
2 - رجوع شود به بحار الانوار ، جلد 15 جزء اخلاق باب 14 ( باب النهی‏
عن الرهبانيه و السياحه ) ملای رومی در دفتر ششم مثنوی داستانی آورده از
مناظره مرغ و صياد درباره اين حديث .

215