است ، پرواز روح است به سوی كانون نامرئی هستی ، پرورش استعدادهایروحی و ورزش نيروهای ملكوتی انسانی است ، پيروزی روح بر بدن است ،عاليترين عكس العمل سپاسگزارانه انسان است از پديد آورنده خلقت ،اظهار شيفتگی و عشق انسان است به كامل مطلق و جميل علی الاطلاق ، و بالاخرهسلوك و سير الی الله است . برحسب اين تلقی ، عبادت پيكری دارد و روحی ، ظاهری دارد و معينی ،آنچه بوسيله زبان و ساير اعضاء بدن انجام میشود پيكره و قالب و ظاهرعبادت است ، روح و معنی عبادت چيز ديگر است ، روح عبادت وابستگیكامل دارد به مفهومی كه عابد از عبادت دارد و به نوع تلقی او از عبادتو به انگيزهای كه او را به عبادت برانگيخته است و به بهره و حظی كه ازعبادت عملا میبرد و اينكه عبادت تا چه اندازه سلوك الی الله و گامبرداشتن در بساط قرب باشد . تلقی نهج البلاغه از عبادت تلقی نهج البلاغه از عبادت چگونه است ؟ تلقی نهج البلاغه از عبادت ،تلقی عارفانه است ، بلكه سرچشمه و الهام بخش تلقیهای عارفانه ازعبادتها در جهان اسلام ، پس از قرآن مجيد و سنت رسول اكرم ، كلمات علیو عبادتهای عارفانه علی است . چنانكه میدانيم ، يكی از وجهههای عالی و دور پرواز ادبيات اسلامی ، چهدر عربی و چه در فارسی ، وجهه |
