قرار میدهد و آثار آفرينش يعنی دخالت تدبير و توجه به هدف را در خلقتاين موجودات ارائه میدهد . ما برای اينكه نمونهای از اين قسمت به دستداده باشيم بيان آن حضرت را در مورد " مورچه " نقل و ترجمه میكنيم :در خطبه 177 چنين آمده است : « الا ينظرون الی صغير ما خلق كيف احكم خلقه و اتقن تركيبه و فلق ، لهالسمع والبصر ، و سوی له العظم و البشر ، انظروا الی النمله فی صغر جثتهاو لطافه هيئتها لا تكاد تنال بلحظ البصر ، و لا بمستدرك الفكر كيف دبتعلی ارضها و صبت علی رزقها ، تنقل الحبه الی جحرها و تعدها فی مستقرها ،تجمع فی حرها لبردها و فی وردها لصدرها مكفوله برزقها ، مرزوقه بوفقها ،لا يغفلها المنان ، و لا يحرمها الديان ، و لو فی الصفا اليابس و الحجرالجامس ، و لو فكرت فی مجاری اكلها فی علوها و سفلها ، و ما فی الجوفمن شراسيف بطنها ، و ما فی الراس من عينها و اذنها لقضيت من خلقهاعجبا » . . . يعنی آيا در مخلوق كوچك او دقت نمیكنند ؟ چگونه به خلقتش استحكامبخشيده و تركيبش را استوار ساخته ، به او دستگاه شنوائی و بينائی عنايتكرده و استخوان و پوست كامل داده است ؟ . . . در مورچه با اين جثه كوچك و اندام لطيف بينديشيد ، آنچنان كوچك استكه نزديك است با چشم ديده نشود ، و از انديشه غائب گردد ، چگونه بااين جثه كوچك روی زمين میجنبد و بر جمع روزی ، عشق میورزد ، و دانه رابه لانه خود حمل میكند ، و در انبار نگهداری مینمايد ، در تابستانش برایزمستانش گرد میآورد ، و هنگام ورود اقامت |
