حديث نقل شده و جزء وصايای حضرت امام مجتبی ( ع ) در مرض وفات نيزآمده است به اين مضمون : "« كن لدنياك كانك تعيش ابدا و كن لاخرتك كانك تموت غدا »" (1).برای دنيايت چنان باش كه گوئی جاويدان خواهی ماند و برای آخرت چنانباش كه گوئی فردا میميری . اين حديث معركه آراء و عقائد ضد و نقيض شده است . برخی میگويندمقصود اينست كه در كار دنيا سهل انگاری كن ، شتاب به خرج نده ، هر وقتكاری مربوط به زندگی دنيا پيش آمد بگو " دير نمیشود " وقت باقی است. ولی نسبت به كار آخرت هميشه چنين فكر كن كه بيش از يك روز فرصتنداری ، هر وقت كار مربوط به آخرت پيش آمد بگو وقت بسيار تنگ است و" دير میشود " . بعضی ديگر به حكم اينكه ديدهاند باوری نيست كه اسلام دستور سهل انگاریبدهد ، روش و سيرت اولياء دين هرگز چنين نبوده است گفتهاند مقصوداينست كه در كار دنيا همواره فكر كن كه جاويدان خواهی ماند ، پس بههيچوجه كوچك مشمار و كارها را به صورت موقت و به بهانه اينكه عمراعتبار ندارد سرسری انجام نده ، بلكه آن چنان اساسی و با آينده نگریانجام بده كه گوئی تا آخر دنيا زنده هستی ، زيرا فرضا خودت زنده نمانیديگران از محصول كار تو بهره پاورقی : 1 - وسائل جلد 2 صفحه 535 چاپ امير بهادر ( حديث 2 از باب 82 ازابواب مقدمات تجارت ) . |
