قدرت را از خاندانی به خاندانی منتقل كرده است و لذت گرا بوده است .
آزادمرد جهان علی بن ابی طالب عليه السلام از آن جهت به تمام معنی‏
آزاد بود كه به تمام معنی زاهد بود ، علی عليه السلام در نهج البلاغه به‏
شعار ترك دنيا يعنی ترك لذتگرائی به عنوان آزادمنشی زياد تكيه می‏كند .
در يكی از كلمات قصار می‏فرمايد :
« الطمع رق موبد » ( 1 ) .
طمع بردگی جاودان است .
زهد عيسی بن مريم را چنين توصيف می‏كند :
« و لا طمع يذله » ( 2 ) .
طمعی كه او را خوار و ذليل سازد در او نبود .
در جای ديگر می‏فرمايد :
" « الدنيا دار ممر لا دار مقر و الناس فيها رجلان رجل باع فيها نفسه‏
فاوبقه و رجل اشتری نفسه فاعتقه » " ( 3 )
يعنی دنيا گذرگاه است نه قرارگاه ، و مردم در اين معبر و گذرگاه دو
دسته‏اند : برخی خود را می‏فروشند و برده می‏سازند و خويشتن را تباه می‏كنند
. و برخی بر عكس ، خويشتن را می‏خرند و آزاد می‏سازند .
از همه صريحتر و روشنتر بيان آن حضرت است در

پاورقی :
1 - كلمات قصار ، حكمت . 180
2 - خطبه . 158
3 - كلمات قصار ، حكمت . 133

237