مگر آنكه معتقد است سخن علی ( ع ) بعد از قرآن و كلام نبوی ، شريفترين وبليغترين و پرمعنیترين و جامعترين سخنان است " . علی الجندی رئيس دانشكده علوم در دانشگاه قاهره در مقدمه كتاب " علیبن ابی طالب ، شعره و حكمه " درباره نثر علی ( ع ) میگويد : " نوعی خاص از آهنگ موسيقی كه بر اعماق احساسات پنجه میافكند دراين سخنان هست ، از نظر سجع ، چنان منظوم است كه میتوان آنرا " شعرمنثور " ناميد " . وی از قدامه بن جعفر نقل میكند كه گفته است : " برخی در سخنان كوتاه ، توانايند و برخی در خطبههای طولانی ، و علی درهر دو قسمت بر همه پيشی گرفته است ، همچنانكه در ساير فضيلتها " ." طه حسين " اديب و نويسنده معروف مصری معاصر ، در كتاب " علی وبنوه " داستان مردی را نقل میكند كه در جريان جنگ جمل دچار ترديد میشود، با خود میگويد چطور ممكن است شخصيتهايی از طراز طلحه و زبير برخطاباشند ؟ ! درد دل خود را با خود علی ( ع ) در ميان میگذارد و از خود علیمیپرسد كه مگر ممكن است چنين شخصيتهای عظيم بیسابقهای برخطا روند ؟ علیبه او میفرمايد : " « انك لملبوس عليك ، ان الحق و الباطل لا يعرفان باقدار الرجال ،اعرف الحق تعرف اهله ، و اعرف الباطل تعرف اهله » " . يعنی تو سخت در اشتباهی ، تو كار واژگونه |
