كه طلحه و زبير نقض بيعت كردند و فتنه داخلی ايجاد نمودند ، علی مكرروضع خود را بعد از پيغمبر با اينها مقايسه میكند و میگويد من به خاطرپرهيز از تفرق كلمه مسلمين از حق مسلم خودم چشم میپوشيدم و اينان بااينكه به طوع و رغبت بيعت كردند بيعت خويش را نقض كردند ، و پروایايجاد اختلاف در ميان مسلمين را نداشتند . ابن ابی الحديد در شرح خطبه 119 از عبدالله بن جناده نقل میكند كه گفت: " روزهای اول خلافت علی در حجاز بودم و آهنگ عراق داشتم ، در مكهعمره بجا آوردم و به مدينه آمدم ، داخل مسجد پيغمبر شدم ، مردم برای نمازاجتماع كردند ، علی در حاليكه شمشير خويش را حمايل كرده بود بيرون آمد وخطابهای ايراد كرد . در آن خطابه پس از حمد و ثنای الهی و درود برپيامبر خدا چنين فرمود : پس از وفات رسول خدا ما خاندان باور نمیكرديمكه امت در حق ما طمع كند اما آنچه انتظار نمی رفت واقع شد ، حق ما راغصب كردند و ما در رديف توده بازاری قرار گرفتيم ، چشمهايی از ماگريست و ناراحتیها به وجود آمد « و ايم الله لولا مخافه الفرقه بينالمسلمين و ان يعود الكفر و يبور الدين لكنا علی غير ما كنا لهم عليه » . |
