اصل فراموش شده آقای آيتی از اصل امر به معروف ، به نام اصل فراموش شده ياد كردند .راست است اصل فراموش شده هم هست ، اما بايد ديد چرا فراموش شده ؟ منمعتقدم كه در اين مورد هم مثل همه موارد ، ما بايد قبل از توجه به عللخارجی قضيه ، سخن معروف منسوب به اميرالمؤمنين ( ع ) را فراموش نكنيمكه فرمود « دواؤك فيك ، و داؤك منك » دوای درد تو در خود تو است ومنشأ درد هم در خود تو است . اين خود ما بوديم كه اين اصل را به صورتیدرآورديم كه مردم را بيزار كرديم و اين اصل را فراموشانديم . امر به معروف و نهی از منكر در اسلام از نظر اجرايی شرايطی دارد .اولين شرطش حسن نيت و اخلاص است . ما فقط در مورد منكراتی كه علنیاست و به آنها تجاهر میشود حق تعرض داريم . ديگر حق تجسس و مداخله دراموری كه مربوط به زندگی خصوصی مردم است نداريم . ولی در گذشته نزديكيكعده مردم ماجراجو و شرور بالطبع كه میخواستند ماجراجوئی كنند و حسابخردههای خود را با ديگران صاف كنند ، اين اصل مقدس را دستاويز قرارمیدادند ، احيانا برای آنكه بتوانند مقاصد خود را عملی كنند چند صباحی درگوشه مدرسه زندگی میكردند و برای خود عبائی و ردائی و عمامه و نعلينی وريش و هيكلی میساختند و بعد به جان مردم میافتادند . چه جرمها و جنايتهاكه به اين نام نشد ! و چه منكرات شنيع كه به نام نهی از منكر واقع نشد !داستانها در اين زمينه هم شنيدهايم و میدانيم . میگويند در زمان رياست مرحوم آقا نجفی اصفهانی يك روز عدهای |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir