كه وقتی چيزی - مثلا يك مال - را گم میكند ، دائما دنبالش است تا آن راپيدا كند ولی فكر نمیكند كه خودش را گم كرده است ! چرا نمیرود خودش راپيدا كند ؟ ای انسان ! تو نمیدانی خودت را گم كردهای ؟ برو خودت راپيدا كن ، اين از هر گمشده ديگر برای تو ارزش بيشتری دارد . پاسخ به چند اشكال ديگر اما درباره مسأله ارزشها [ كه گفتهاند ايمان به خدا سبب فراموش شدنارزشهای انسانی میشود ] میگوئيم غرق شدن در يك بيگانه سبب میشود كهانسان ارزشهای ذاتی خود را فراموش كند ، اما غرق شدن در آنچه كه عين "خود " و عين كمال اوست ، موجب احياء بيشتر ارزشها در انسان میشود و بههمين دليل كسانی كه در مقام عبوديت بالا میروند ، همه ارزشهای انسانی درآنها قويتر میشود ، عقل در آنها قويتر میشود ، عشق در آنها قويتر میشود ،قدرت در آنها قويتر میشود ، بودن با انسانها در آنها قويتر میشود ، عزتو كرامت در آنها قويتر میشود ، چون همه اينها مظاهر ذات حق هستند .اما درباره اينكه [ گفتهاند تعلق به خداوند ، موجب توقف و ركود انساناست ، بايد گفت ] آنها خيال كردهاند كه خدا مثل يك درخت است و اگركسی به خدا بسته شد ، يعنی به يك موجود محدود بسته شده و نمیتواند حركتكند . آقای اگزيستانسياليست ! خدا يعنی حقيقت نامتناهی . يك وقتانسان را در يك فضای |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir