انسان پدرش را درآورد و بگويد اگر نمیخواهی از خانه من بيرون برو ؟پس اينها هم عاطفه اجتماعی نيست . بله ، اگر واقعا چيزی به مرحلهايثار برسد ، آن چيز ديگری است . انسانی كه میخواهد عملش براساس عاطفهاجتماعی باشد ، اول بايد از مرحله عدالت بالاتر بيايد ، يعنی عادل باشد وبه حقوق مردم تجاوز نكند و اگر میخواهد از حقوق مشروع خود ايثار كندمانعی ندارد و لهذا بزرگانی از علما را سراغ داريم كه مقيد بودند هيچوقت كوچكترين تجاوزی به حق كسی نكنند . اينها در داخل خانه حاضر نبودندحتی يك بار به صورت يك امر ، از همسر يا فرزندشان چيزی بخواهند ( 1 ).درباره مرحوم ميرزا محمد تقی شيرازی رضوانالله عليه كه از مراجع تقليدبسيار بسيار بزرگ و استاد مرحوم آيتالله حاج شيخ عبدالكريم حائری بودند، نقل كردهاند كه هيچ وقت [ به اهل خانه ] فرمان نمیداد . حتی يك وقتكه ايشان مريض بودند و خانواده ايشان برايشان شوربا ( آشبرنج ) تهيهكرده بودند ، بچهها آمده بودند و غذا را دم در گذاشته و رفته بودند .ايشان هم مريض و در گوشه اتاق بستری بود و نمیتوانست از جا بلند شود .چند ساعت گذشت . وقتی آمدند ديدند غذا را نخورده است . چرا ؟ برایاينكه مستلزم اين بود كه يكی از بچهها را صدا كند و بگويد اين كار رابرای ايشان انجام پاورقی : . 1 البته در كار شخصی كه مربوط به خودشان است . كاری كه مربوط بهتربيت فرزند است ، حساب ديگری دارد . " اين كاسه آب را به من بده تابخورم " ديگر مربوط به تربيت بچه نيست . |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir