مطلق را نمی‏خواهی ولی اشتباه می‏كنی ، پيامبران آمده‏اند كه انسان را از
اشتباه بيرون بياورند .
درد انسان ، آن درد خدايی است كه اگر پرده‏های اشتباه از جلو چشمش‏
كنار رود و معشوق خود را پيدا كند ، به صورت همان عبادتهای عاشقانه‏ای‏
درمی‏آيد كه در علی ( ع ) سراغ داريم .
چرا قرآن می‏گويد : " « الا بذكر الله تطمئن القلوب »" ( 1 ) بدانيد
كه منحصرا و منحصرا " « بذكر الله »" كه مقدم شده است ، علامت انحصار
است با يك چيز قلب بشر آرام می‏گيرد و از اضطراب و دلهره نجات پيدا
می‏كند و آن ، ياد خدا و انس با خداست . قرآن می‏گويد اگر بشر خيال كند
كه با رسيدن به ثروت و رفاه ، به مقام آسايش می‏رسد و از اضطراب و
ناراحتی و شكايت بيرون می‏آيد ، اشتباه كرده است . قرآن نمی‏گويد نبايد
دنبال اينها رفت ، می‏گويد اينها را بايد تحصيل كرد ، اما اگر خيال كنيد
اينها هستند كه به بشر آسايش و آرامش می‏دهند و وقتی بشر به اينها رسيد
، احساس می‏كند كه به كمال مطلوب خود نائل شده است ، اشتباه می‏كنيد ،
منحصرا با ياد خداست كه دلها آرامش پيدا می‏كند . بسياری از مكتبها
تكيه‏شان روی [ دور ماندن انسان از اصل خود ] است .
مكتبهای ديگری هستند كه تكيه‏شان روی درد انسان است برای خلق خدا ، نه‏
درد انسان برای خدا . حتی بعضی می‏گويند درد انسان برای خدا يعنی چه ؟ !
مثلا در يكی از مجلات ، بحثهايی طرح شده است تحت عنوان " خدا يا انسان‏
" ؟ يكی می‏گويد : " خدا " ،

پاورقی :
. 1 سوره رعد ، آيه . 28

96