خاطر ناراحتی و يا اينكه هر شب اينطور بوده است - بار ديگر به مصلای پدر
رفت . اميرالمؤمنين برای امام حسن و امام حسين كه از اولاد زهرا بودند ،
احترام خاصی قائل بود و احترام پيغمبر و زهرا را در احترام به اينها [
می‏دانست ] . به فرزندش فرمود : « ملكتنی عينی و انا جالس فسنح لی رسول‏
الله ( ص ) فقلت : يا رسول الله ما ذا لقيت من امتك من الاود و اللدد
! فقال : ادع عليهم . فقلت : ابدلنی الله بهم خيرا منهم ، و ابدلهم بی‏
شرا لهم منی » ( 1 ) پسر جان ! يكدفعه در عالم رؤيا پيغمبر در برابرم‏
ظاهر و مجسم شد ، تا پيغمبر را ديدم ، عرض كردم : يا رسول الله ! من از
دست اين امت تو چه خون دلی خوردم ! واقعا ناهماهنگی مردم با علی و
آماده نبودن آنها برای راهی كه علی پيش پای آنها گذاشته بود ، عجيب‏
است . چه خون دلهايی كه خورد ! آن اصحاب عايشه و آن نقض بيعتشان و آن‏
معاويه و آن نيرنگها و جنايتها ! معاويه يكی از دهات عالم است ، يعنی‏
يكی از آن زيركهای دنياست ، می‏فهميد چه چيزهايی دل علی را آتش می‏زند ،
مخصوصا همان كارها را می‏كرد . در آخر كار هم ، اين خوارج و خشكه مقدسها
بودند كه از روی كمال عقيده و ايمان و خلوص ، علی ( ع ) را تكفير و
تفسيق می‏كردند . نمی‏دانيد اينها با علی چه كردند ! واقعا انسان وقتی‏
مصائب اميرالمؤمنين را می‏بيند ، حيرت می‏كند ! يك كوه هم طاقت ندارد
اينقدر مصيبت را [ تحمل كند ] . درد دل خود را با كه بگويد ؟ حال كه‏
پيغمبر را در عالم رؤيا می‏بيند ، می‏گويد : « يا رسول الله ماذا لقيت من‏»

پاورقی :
> مسؤليتها فارغ می‏شد ، به خلوت عبادت می‏رفت .
. 1 نهج‏البلاغه ، خطبه . 68

63