هرچه داشته باشی قابل اين است كه بفروشی و در مقابل آن [ قيمت معادلش‏
را ] دريافت كنی ولی يك چيز داری كه اگر آن را بفروشی ، بهائی در همه‏
جهان برای آن پيدا نمی‏كنی و آن خودت هستی ، يعنی همان نفس و جان و
روحت ، اگر روحت را بفروشی و تمام دنيا و مافيها را به تو بدهند ، ديگر
برابری نمی‏كند « فانك لن تعتاض بما تبذل من نفسك عوضا » .
فرزند بزرگوارش امام صادق ( ع ) می‏فرمايد : فقط يك چيز است كه می‏شود
با جان و نفس و " خود " من برابری كند و آن خداست . جان را می‏توان به‏
خدا فروخت و خدا را گرفت ولی در همه مخلوقات عالم ، و ملك و ملكوت و
دنيا و آخرت ، بهائی برای نفس پيدا نمی‏شود .
علی ( ع ) در همان نامه می‏فرمايد : " « و لا تكن عبد غيرك فقد جعلك‏
الله حرا » " پسرم هرگز بنده ديگری مباش زيرا خدا تو را آزاد آفريده‏
است .
يك تعبير ديگر از نهج‏البلاغه برای شما نقل كنم و به عرايضم خاتمه دهم .
علی ( ع ) عبادتها را ارزشيابی می‏كند و اين [ تعبير ] در احاديث زيادی‏
آمده است ، می‏فرمايد : مردمی كه خدا را عبادت می‏كنند ، سه دسته هستند :
بعضی خدا را از ترس ، عبادت می‏كنند ، چون شنيده‏اند جهنم و عذابی هست ،
خدا را عبادت می‏كنند كه خدا آنها را معذب نكند « فتلك عبادش العبيد »
حالت اينها حالت برده صفتان است كه از ترس اربابشان كار می‏كنند و
ارزش ديگری ندارد .
بعضی ديگر خدا را به طمع بهشت عبادت می‏كنند چون شنيده‏اند كه هر كسی‏
خدا را عبادت كند ، خدا بهشتهائی دارد كه

351