انسان برای اينكه می‏خواهد خودپرستی كرده و نام خود را بلند كرده باشد
چنين كاری می‏كند ، انساندوستی نيست . كسی كه حقوق چندين انسان را پايمال‏
كرده و بعد برای يك انسان ديگر خرج می‏كند ، انساندوست نيست . اكثر
كارهائی كه ما می‏كنيم انساندوستی نيست .
حال يك مثال ديگری ذكر كنم . بعضی از ما خصلتی داريم و يا به خودمان‏
می‏بنديم و اسمش را " مهمان‏نوازی " می‏گذاريم و می‏گوئيم ما مرد هستيم و
در خانه مرد باز است ! هميشه يك مهمان می‏آيد و ديگری می‏رود . برای‏
ناهار و شام ، مهمان دارد و مهمان شب خواب هم به خانه‏اش دعوت می‏كند .
اين فی حد ذاته خوب است ، ولی از آن طرف ديگر يك ملاحظه‏ای را نمی‏كنيم‏
. بسا هست كه به آن زنی كه در خانه ما هست كه ما شرعا حق نداريم به او
فرمان بدهيم و او آزاد و مختار است كه اگر ميلش باشد در خانه ما كار
كند ، كار كند فشارها و زحمتهائی را تحميل می‏كنيم و اسمش را " مهمان‏
نوازی " می‏گذاريم و می‏گوئيم در خانه ما باز است و ما مهمان نواز هستيم‏
! مهمان نوازی‏ای كه مستلزم ظلم به يك انسان باشد ، مهمان‏نوازی نيست .
علی بن ابی طالب ( ع ) در خانه با همسرش زهرا ( س ) همكاری می‏كند .
كار خانه را زهرا به اختيار خودش انتخاب كرده و علی ( ع ) به او تحميل‏
نمی‏كند . در عين حال علی ( ع ) می‏خواهد فشاری بر همسر عزيزش وارد نيايد.
حال آيا اين مهمان‏نوازی و انساندوستی است كه آدم دائما مهمان بياورد و
آن زن بدبخت ، اگر يك روز احساس خستگی كند

296