انسان تمام ، میتواند كامل باشد ، كاملتر باشد و از آن هم كاملتر باشد ،تا به آن حد نهائی نهائی كه انسانی از آن بالاتر وجود ندارد [ برسد ] كهاو را " انسان كامل كامل " كه حد اعلای انسان است میناميم . تعبير " انسان كامل " تعبير " انسان كامل " در ادبيات اسلامی تا قرن هفتم هجری وجود نداشتهاست . امروز در اروپا هم اين تعبير خيلی زياد مطرح است ولی برای اولينبار در دنيای اسلام اين تعبير در مورد انسان به كار برده شده است . اولينكسی كه در مورد انسان ، تعبير " انسان كامل " را مطرح كرد ، عارفمعروف ، محیالدين عربی اندلسی طائی است . محی الدين عربی پدر عرفاناسلامی است ، يعنی تمام عرفائی كه شما از قرن هفتم به بعد در ميان تمامملل اسلامی سراغ داريد و از جمله عرفای ايرانی فارسی زبان ، از شاگردانمكتب محیالدين هستند . مولوی يكی از شاگردان مكتب محیالدين است . اوبا اين همه عظمت ، در مقابل محیالدين از نظر عرفانی چيزی نيست .محیالدين ، مردی عربی نژاد از اولاد حاتم طائی ، و اهل اندلس ( 1 ) بود .همه مسافرتهای او در كشورهای اسلامی بود و در شام از دنيا رفت . قبرمحیالدين اندلسی شامی كه به اعتبار مدفنش به او " شامی " میگويند دردمشق است . او شاگردی به نام صدرالدينپاورقی : . 1 اسپانيای امروز ، آنوقت به نام اندلس و يك كشور اسلامی بود . |
