بندگان حق لذت میبرند كه اهل دل و اهل توكل و اعتماد به خدا هستند وآثار دعاهای خود و توكلها و اعتمادهای خود را مشاهده میكنند ، از بهجتهابهرهمند میشوند كه برای ما كمتر قابل تصور است . البته مرتبه بالاتر آناست كه دعا كننده مستقيما خود را با ذات حق در تماس میبيند ، بلكهخودی نمی بيند و خودی مشاهده نمی كند ، فعل را فعل او ، صفت را صفت او، و در همه چيز او را میبيند . انسان وقتی كه يك هنر كوچكی را میآموزد ، علمی و فنی را ياد میگيرد ،درس می خواند ، طبيب يا مهندس میشود ، بعد از سالها زحمت و رنجهمينكه اولين بار اثر هنر خودش را میبيند ، مثلا مريضی را معالجه میكند واو بهبودی میيابد ، طرح ساختمانی را میريزد و ساخته میشود و خوب و ظريفو عالی از كار در میآيد ، غرق سرور و بهجت میگردد و عزتی در خود احساسمیكند . از بالاترين لذتها اين است كه انسان اثر هنر خود را ببيند .چه حالی به انسان دست میدهد اگر اثر هنر ايمان خود را ، يعنی لطفخاص خدا را نسبت به خود ببيند . عزتی كه از راه موفقيت در توحيد برایانسان دست میدهد و سرور و بهجتی كه در آن حال دست میدهد هزارها درجهبالاتر است ، هزارها درجه لذيذتر و شيرين تر است . خداوند ما را شايستگیدهد كه توفيق دعا و مناجات با او را پيدا كنيم و از مواهب اين حالتمقدس و روحانی بهرهمند گرديم . |