« فی خلق السموات و اعرض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانك فقنا عذابالنار »" ( 1 ) . آن كسانی كه خدا را در دل خود ياد میكنند ، در لب خود و مغز و هستهوجودی خود با خدای عالم و مركز و روح عالم ارتباط پيدا میكنند ، در همهحال در ياد او هستند ، در حالی كه ايستادهاند و در حالی كه نشستهاند ، درحال سستی و در حال سختی ، در همه حال در نظام عالم فكر میكنند ، میرسندبه آنجا كه به حركت غائی و تسخيری موجودات پی میبرند و میفهمند كه عبثنيست ، خودشان عبث آفريده نشدها ند ، قيامت و رسيدن نتيجه اعمالی دركار هست . در جای ديگر میفرمايد : " « فبشر عبادی ، الذين يستمعون القول فيتبعون أحسنه اولئك الذينهديهم الله و اولئك هم اولوا اعلباب »" ( 2 ) . يعنی نويد بده آن دسته از بندگان مرا كه به سخن گوش فرا میدهند ، امااز ميان آنچه میشنوند آنكه بهتر است برای عمل و پيروی انتخاب میكنند .آنها هستند كسانی كه خداوند آنها را رهبری كرده ، و آنها هستند صاحبانلب . سخنی كه انسان میشنود به وسيله گوش میشنود . گوش يك حاسه است دربدن ما . برای گوش تفاوتی نيست كه آنچه میشنود چه باشد ، تميز دادن وغربال كردن شنيدهها كار گوش پاورقی : . 1 آل عمران ، 190 - . 191 . 2 زمر ، 17 - . 18 |