در آغاز سخن اين آيه را تلاوت كردم : " « وإذا سألك عبادی عنی فانی قريب أجيب دعوه الداعإذا دعانفليستجيبوا الی و ليؤمنوا بی لعلهم يرشدون »" ( 1 ) . اين آيه در وسط آيههای ماه مبارك رمضان يعنی آيات روزه است . شايدذكر اين آيه در خلال آيات روزه و رمضان برای اين است كه اين ماه اختصاصدارد به دعا و استغفار . پيشوايان بزرگوار دين اين شبها را كه شبهای قدرو احياء است خيلی گرامی میداشتند . رسول اكرم ( ص ) دهه آخر ماه رمضانكه میرسيد دستور میداد ديگر بسترش تا آخر اين ماه گسترده نشود ، زيرا درمسجد اعتكاف میفرمود و يكسره به عبادت و دعا و راز و نياز با خالقمیپرداخت . علی بن الحسين عليهما السلام در ماه مبارك رمضان هيچ شبی نمیخوابيد ، شب را يا به نماز و دعا و يا به دستگيری فقرا و ضعفا میگذرانيدو در سحر دعای خاصی میخواند كه به دعای ابوحمزه ثمالی معروف است . لذت دعا و انقطاع آنها كه لذت دعا و انقطاع از خلق به خالق را چشيدهاند هيچ لذتی را براين لذت مقدم نمی دارند . دعا آن وقت به اوج عزت و عظمت و لذت میرسدو صاحب خود را غرق در سعادت میكند كه دعا كننده لطف خاص الهی را باخود ببيند و آثار استجابت دعایپاورقی : . 1 بقره ، . 186 |