البته معلوم است كه ايمان گرد و قرص و كپسول نيست . اثرش در سلامتجسم و جان وقتی فهميده میشود كه انسان بداند كه آدم با ايمان ، روحیمطمئنتر و اعصابی آرامتر و قلبی سالمتر دارد ، دائما در فكر نيست كجا راببرد و كجا را بخورد ، اگر ديگران به نوايی رسيدند از حسادت آتشنمیگيرد و حرص و بخل و طمع آتش به جانش نمی افكند ، ناراحتيهای عصبیاو را به زخم معده و زخم روده مبتلا نمی سازد ، افراط در شهوت او راضعيف و ناتوان نمیكند ، عمرش طولانیتر میشود . سلامت تن و سلامت روح بستگی زيادی دارد به ايمان . موضوع افزايشبيماران روانی كه بيمارستانها را پر كردهاند و دائما رو به افزايش استيكی از مسائل اجتماعی روز به شمار میرود . آمار نشان میدهد كه اينبيماريها همه يا بيشتر آنها در ميان طبقهای است كه از موهبت ايمان بهخدا و اعتقاد خالص به مبدأ متعال بی بهرهاند . منشأ اين بيماريهای روانیاحساس محروميتها و مغبونيتهای اجتماعی است ، ايمان حكم داروی پيشگيریرا دارد . البته مقصود اين نيست كه لازمه ايمان اين است كه بايد به همهمحروميتها تن داد و تسليم شد ، مقصود اين است كه با وجود ايمان ،محروميتها انسان را از پا در نمیآورد ، تعادل او را محفوظ نگه میدارد . انطباق با محيط اثر ديگر ايمان ، ايجاد تعادل و هماهنگی بين فرد و جامعه است . اصلیدر زيست شناسی است كه میگويد شرط ادامه حيات |