مثلا در حديث است : " « إن الله عز وجل ليتعاهد المؤمن بالبلاء كما يتعاهد الرجل أهلهبالهداية من الغيبة » " ( 1 ) خداوند ياد میكند و مورد نوازش قرار میدهد بنده مؤمن را به وسيلهفرستادن يك سختی و مشكل ، آن طور كه يك مرد در وقتی كه در مسافرت استبا فرستادن يك هديه خاندان خود را ياد میكند و مورد محبت و نوازش قرارمیدهد . يا در حديث وارد شده : " « إن اللهإذا أحب عبدا غته بالبلاء غتا » " . خداوند وقتی كه بندهای را دوست بدارد او را در شدايد غرق میكند .يا وارد شده كه رسول اكرم حاضر نبود از غذای كسی تناول كند كه هيچ وقتشدت و سختی و گرفتاری به سراغ او نيامده است ، اين را علامت عدمقابليت او و دور بودن او از خدا میدانست . اين سؤال ابتدا به ذهن هر كسی میآيد كه چگونه لطف و محبت و رضايتخداوند از كسی اقتضا میكند كه او را با شدايد و مشكلات مواجه كند ؟ لازمهمهر و محبت ، فراهم كردن موجبات خوشی و آسايش است نه موجبات سختی وعدم آسايش . باز يك نوع تعبير ديگری در زبان قرآن و سنت هست كه سؤالديگری پيش میآورد و آن تعبير امتحان است : خداوند بندگان را به وسيلهشدايد و بلايا امتحان میكند ، يعنی چه ؟ مگر خداوند از باطن كار مردم پاورقی : . 1 كافی ، ج 2 ، ص . 255 |