آخر و وسط كار يكسان است ، حيات هميشه و در هر حال - چه در آغاز و چهدر ضمن تكامل - هميشه نفخه الهی است . در سوره مباركه سجده آيهای است كه میرساند همان طوری كه آدم ابوالبشربا نفخه الهی به وجود آمد ، همه افراد بشر با همان امداد و همان افاضه كهاسمش در تفسير قرآن نفخه است به وجود میآيند . میفرمايد : " « الذی أحسن كل شیء خلقه و بدأ خلق الانسان من طين 0 ثم جعل نسله منسلالة من ماء مهين 0 ثم سواه و نفخ فيه من روحه و جعل لكم السمع و اعبصارو اعفئده قليلا ما تشكرون »" ( 1 ) . ( خدايی كه هرچه آفريد ، نيكو آفريد . آغاز خلقت انسان را از گل قرارداد ، بعد نسل او را از خلاصه و شيره كشيده آب پست قرار داده است ،سپس آن نسل را تعديل كرد و از روح خويش در آن دميد و برای شما گوش وچشمها و دلها قرار داد . اما كم سپاسگزاری میكنيد ) . در آيه ديگر در سوره اعراف میفرمايد : " « و لقد خلقناكم ثم صورناكم ثم قلنا للملائكة اسجدوا لادم »" ( 2 ).در اينجا میفرمايد شما را آفريديم ، بعد صورت بخشيديم ، بعد امر كرديمفرشتگان را برای شما خضوع كنند و فقط شيطان ابا كرد . آن كس كه گفته شدبرای او خضوع كنيد همان است كه در آيات ديگر نسبت نفخ روح را به اوداده است . گذشته از اينها ساير پاورقی : . 1 سجده ، 7 - . 9 . 2 اعراف ، . 11 |