" « قل هل ننبئكم باعخسرين أعمالا 0 الدين ضل سعيهم فی الحيوه الدنيا وهم يحسبون أنهم يحسنون صنعا »" ( 1 ) . ( آيا به شما خبر دهيم از زيانكارترين مردمان كه زحمت و كوشش آنها درزندگی دنيا به هدر رفته و خودشان میپندارند كه عملشان نيك است ؟ ) .أميرالمؤمنين علی ( ع ) میفرمايد : " « المؤمن لا يصبح و لا يمسیإلا و نفسه ظنون عنده » " ( 2 ) .مؤمن شامی را صبح و صبحی را شام نمی كند مگر آنكه نسبت به نفس خود واعمال خود بد گمان است و هر لحظه احتمال میدهد كه عملی ناپسند از او سربزند . اگر انسان به اين مرحله برسد كه واقعا به نفس خود بد گمان باشد وخود را در معرض صدور گناه و اعمال زشت بداند ، خود به خود مراقبتمیكند و جلوی تجاوز و تعدی نفس خود را میگيرد . وای به حال كسی كه صد درصد با عين الرضا و با عينك خوش بينی سراپای وجود خود را مطالعه میكند .پس از همين جا معلوم میشود كه گاهی اين حالت برای انسان پيدا میشودكه قوه قضاوتش مريض میشود ، غلط قضاوت میكند ، از عدالت خارج میشود ،آزادی از عقل او سلب میگردد . اگر كانون عقل و انديشه ، مسخر دل وخواهشهای دل شد ، نه تنها انسان خود را فقط به زبان پاك و بی عيب معرفیمیكند بلكه در دل و ضمير خود نيز واقعا خود را پاك و بی عيب تصور میكند. نمی تواند پاورقی : . 1 كهف ، 103 - . 104 . 2 نهج البلاغه ، خطبه . 175 |