اين بود دو نوع تفسيری كه از طرز زندگانی زاهدانه رسول خدا و علی مرتضیعليهما السلام میتوان كرد . اگر تفسير اول صحيح میبود میبايست همه در همه زمانها خواه آنكه وسيلهبرای عموم فراهم باشد خواه نباشد ، خواه آنكه مردم در وسعت باشند خواهنباشند آن طور زندگانی كنند ، و البته ساير ائمه عليهم السلام هم در درجهاول از آن طرز زندگی پيروی میكردند . و اما اگر تفسير دوم صحيح است ، نه، لازم نيست همه از آن پيروی كنند ، آن طور زندگی مربوط به اوضاعی نظيراوضاع آن زمان بوده ، در زمانهای غير مشابه با آن زمان، پيروی لازم نيست.وقتی كه به احوال و زندگی و سخنان امام صادق ( ع ) مراجعه میكنيممیبينيم آن حضرت كه ظاهر زندگیاش با پيغمبر و علی فرق دارد ، به خاطرهمين نكته بوده و خود آن حضرت اين نكته را به مردم زمانش درباره فلسفهزهد گوشزد كرده است . اينها كه عرض كردم از تعليمات آن حضرت اقتباس شد . در زمان امام صادق ( ع ) گروهی پيدا شدند كه سيرت رسول اكرم را در زهدو اعراض از دنيا به نحو اول تفسير میكردند ، معتقد بودند كه مسلمانهميشه و در هر زمانی بايد كوشش كند از نعمتهای دنيا احتراز كند . به اينمسلك و روش خود نام زهد میدادند و خودشان در آن زمان به نام " متصوفه" خوانده میشدند . سفيان ثوری يكی از آنهاست . سفيان يكی از فقهای تسننبه شمار میرود و در كتب فقهی اقوال و آرای او زياد نقل میشود . اين شخصمعاصر با امام صادق ( ع ) است و در خدمت آن حضرت رفت و آمد و سؤال وجواب میكرده . |