ترجمه خطبه شصت و چهارم

خطبه‏ايست از آنحضرت در پيشدستى به اعمال صالحه 1 اى بندگان خدا ، براى خدا تقوى بورزيد 2 و با اعمال خود به سر انجام حيات [ كه دست شما را از كار قطع خواهد كرد ] سبقت بجوئيد 3 و آنچه را كه براى شما پايدار خواهد ماند . در برابر آنچه كه از شما جدا و رو به فنا خواهد رفت ، بخريد 4 آماده كوچ شويد كه شما براى حركت به آينده‏اى [ كه زندگى شما را خاتمه خواهد داد ] سخت تحريك ميشويد 5 اى بندگان خدا ، براى چشم بستن از اين دنيا خود را مهيا كنيد كه مرگ بر شما سايه انداخته است 6 انسانهائى باشيد كه فرياد هشدار بر آنان زده شده و آنان بيدار گشته‏اند 7 و اين حقيقت را فهميده‏اند كه دنيا جايگاه ابدى براى آنان نيست و بهمين جهت زندگى دنيوى را از هم اكنون بمقدمه حيات ابدى تبديل كرده‏اند 8 زيرا خداوند سبحان شما را بيهوده نيافريده 9 و به حال خود رها نكرده است 10 و ميان هر يك از شما و بهشت يا دوزخ فاصله‏اى جز مرگ وجود ندارد كه از راه ميرسد 11 ، [ و آن فاصله از بين ميرود ] . پايان مدت زندگى آدمى كه گذشت لحظات از آن ميكاهد 12 و مرور ساعت‏ها آنرا نابود ميسازد 13 ، سزاوار كوتاهى است 14 و آن اجل پوشيده از چشم كه جريان روز و شب آنرا بسوى انسان ميراند 15 در باز گرداندن انسان بجايگاه اصلى او شايسته سرعت است 16 و آن سرنوشت

[ 6 ]

نهائى كه يا رستگارى با خود خواهد آورد و يا تباهى و شقاوت را 17 سزاوار آماده كردن بهترين وسائل براى سعادت است 18 پس در اين زندگانى آنچه را كه بوسيله آن در فرداى اين روزهاى زودگذر ، نفس خود را به موقعيت مطلوب موفق خواهيد نمود ، بدست بياوريد 19 آرى ، آن بنده‏اى كه تقوى به پروردگارش ورزيد 20 از اندرز به خود بهره‏مند شد و خيرخواه خويشتن گشت 21 و توبه و بازگشت بسوى خدايش را پيش انداخت 22 و به شهوتش پيروز گشت 23 زيرا اجل آدمى از او پوشيده 24 و آرزويش فريبنده 25 و شيطان آماده اغواى او است 26 كه معصيت را براى او مى‏آرايد تا مرتكبش گردد 27 و توبه را به حالت آرزو در درونش در ميآورد تا آنرا به تأخير بيندازد 28 در آنهنگام كه مرگ بر او تاختن بگيرد . درباره آن مرگ غافل‏تر از همه چيز است 29 چه حسرت و تأسف دردناكى كه سراغ غوطه‏ور در غفلت را خواهد گرفت كه عمر بر باد رفته‏اش حجتى بر ضرر او خواهد بود 30 و در پايان روزگارش به شقاوت خواهد رسيد 31 از خداوند سبحان مسئلت ميداريم كه ما و شما را از آن گروه قرار بدهد كه نعمت‏هاى اين دنيا او را در كامورى‏هاى طغيانگرانه فرو نمى‏برد 32 ، و هيچ هدفى او را در اطاعت پروردگارش مقصر نميسازد . 33 و پس از مرگ هيچ ندامت و اندوهى وجودش را فرا نگيرد . 34

[ 7 ]