ترجمه خطبه هفتاد و يكم

خطبه‏ايست از آنحضرت در سرزنش اهل عراق 1 و در اين خطبه آنان را به ترك جهاد و يارى كه نزديك بود كار صفين را تمام كند سرزنش مينمايد و پاسخ تهمت دروغ را [ كه با كمال وقاحت به آنحضرت ميزدند ] ميفرمايد . 2 پس از حمد و سپاس خداوندى ، اى اهل عراق 3 شما مانند آن زن آبستن هستيد كه جنين خود را حمل كند و هنگاميكه دوران باردارى او به پايان برسد ، كودك مرده‏اى بزايد 4 و سرپرست او بميرد 5 و دوران بيوه‏گيش طولانى گردد 6 و دورترين خويشاوندانش او را در اختيار بگيرد 7 آگاه باشيد ، سوگند بخدا ، من از روى اختيار بسوى شما نيامده‏ام 8 وادار به رانده شدن بطرف شما گشتم 9 بمن خبر رسيده است كه ميگوئيد : على دروغ ميگويد 10 خدا نابودتان كند 11 . من به چه كسى دروغ بگويم ؟ 12 به خدا ؟ 13 من اولين كسى هستم كه به خدا ايمان آورده‏ام 14 . يا به پيغمبرش ؟ من نخستين كسى هستم كه او را تصديق كرده‏ام 15 . نه هرگز ، سوگند بخدا 16 ، [ من دروغ نميگويم ] ولى سخنانى كه ميگويم ، از لهجه پيامبرى است كه شما از آن غائب بوديد 17 و از شايستگان آن گونه سخنان نبوديد 18 مادر آن مدعى به ماتمش بنشيند 19 من معرفت و حكمت را بدون توقع قيمت و پاداش براى او در پيمانه درونش ميريزيم 20 ، اگر ظرفيت داشته باشد 21 و شما در آينده خبر و نتيجه آن واقعيت‏ها را كه بشما خبر داده‏ام و گمانهاى فاسد خود را خواهيد دانست 22 .

[ 138 ]