ب . اتحاد و تفرق : در سوره آل عمران آيه 103 دستور صريح می‏دهد كه بر
مبنای ايمان و گرايش به ريسمان الهی متحد و متفق باشيد و از تفرق و
تشتت بپرهيزيد . و پس از يك آيه می‏فرمايد مانند پيشينيان كه تفرق و
اختلاف كردند مباشيد . و نزديك به اين آيه است آيه 153 از سوره انعام .
در سوره انعام آيه 65 می‏فرمايد :
« قل هو القادر علی أن يبعث عليكم عذابا من فوقكم أو من تحت أرجلكم‏
أو يلبسكم شيعا و يذيق بعضكم بأس بعض ».
بگو خداوند قادر است از بالا سر يا از زير پای شما عذاب برانگيزد يا
به شما جامه تفرق و گروه گروه شدن بپوشاند و خشونت بعضی از شما را بر
بعضی ديگر بچشاند .
در سوره انفال آيه 46 می‏فرمايد :
« و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم ».
با يكديگر نزاع نكنيد كه نزاع داخلی سستی می‏آورد و سستی شما را زايل‏
می‏كند .
ج . اجرا يا ترك امر به معروف و نهی از منكر : قرآن درباره ضرورت‏
امر به معروف و نهی از منكر بسيار سخن گفته است . از يكی از آيات‏
صريحا استنباط می‏شود كه ترك اين فريضه بزرگ در هلاكت و انهدام يك قوم‏
مؤثر است و آن آيه 79 از سوره مائده است كه يكی از علل دور افتادن‏
كافران بنی‏اسرائيل از رحمت خدا را باز نداشتن يكديگر از منكرات يعنی‏
ترك نهی از منكر ذكر كرده است .
« كانوا لا يتناهون عن منكر فعلوه لبئس ما كانوا يفعلون ».
يكديگر را از ارتكاب منكرات نهی نمی‏كردند و چه بد می‏كردند .

236