پيغمبر اكرم فرمود :
« من لا معاش له لا معاد له » .
آنكه معاش و زندگی مادی ندارد ، معاد كه محصول زندگی معنوی است ندارد
.
اين جمله تقدم معاش بر معاد و تقدم زندگی مادی بر زندگی معنوی و
وابستگی زندگی معنوی را به عنوان روبنا به زندگی مادی به عنوان زيربنا
می‏رساند . همچنين پيغمبر فرمود :
« اللهم بارك لنا فی الخبز ، لولا الخبز ما تصدقنا و لا صلينا » .
خدايا به ما در امر نان بركت ده ، كه اگر نان نبود نه زكات بود و نه‏
نماز .
اين جمله نيز وابستگی و روبنايی معنويت را نسبت به ماديت می‏رساند .
اينكه اكنون اكثريت مردم می‏پندارند كه پيامبران تنها فعاليت روبنايی‏
داشته‏اند و درصدد مؤمن ساختن مردم و اصلاح عقيده و اخلاق و رفتار آنها بوده‏
و كاری به زيربنا نداشته‏اند ، و يا كارهای زيربنايی برای آنها در درجه‏
دوم اهميت قرار داشته است ، و يا می‏خواسته‏اند كه مردم مؤمن و معتقد
شوند و فكر می‏كرده‏اند و قتی كه مردم مؤمن و معتقد شدند خود به خود همه‏
كارها روبه راه می‏شود ، عدالت و مساوات برقرار می‏گردد و استثمارگران به‏
پای خود می‏آيند و با دست خود حقوق محرومان و مستضعفان را به آنها می‏دهند
، و خلاصه اينكه پيامبران با سلاح عقيده و ايمان همه هدفهای خود را پيش‏
برده‏اند و پيروان آنها نيز بايد از همين راه بروند ، نيرنگ و فريبی است‏
كه طبقه استثمارگر و روحانيت وابسته به آن برای بی‏اثر كردن

177