دارند . امامتی كه در مورد قبول آنها هم هست ولی در كيفيت و شكل و
فردش با ما اختلاف دارند ، امامت به معنی زعامت اجتماع است كه به‏
همين تعبير و نظير همين تعبير از قديم در كتب متكلمين آمده است . خواجه‏
نصير الدين طوسی در " تجريد " امامت را اين طور تعريف می‏كند : رياسة
عامة يعنی رياست عمومی . [ در اينجا ذكر يك مطلب لازم به نظر می‏رسد : ]

شئون رسول اكرم

پيغمبر اكرم به واسطه آن خصوصيتی كه در دين اسلام بود در زمان خودشان به‏
حكم قرآن و به حكم سيره خودشان دارای شئون متعددی بودند يعنی در آن واحد
چند كار داشتند و چند پست را اداره می‏كردند . اولين پستی كه پيغمبر اكرم‏
از طرف خدا داشت و عملا هم متصدی آن پست بود ، همين بود كه پيغمبر بود
يعنی احكام و دستورات الهی را بيان می‏كرد . آيه قرآن می‏گويد : « ما
اتاكم الرسول فخذوه و ما نهيكم عنه فانتهوا »( 1 ) آنچه پيغمبر برايتان‏
آورده بگيريد و آنچه نهی كرده [ رها كنيد ] . يعنی آنچه پيغمبر از احكام‏
و دستورها می‏گويد ، از جانب خدا می‏گويد . پيغمبر از اين نظر فقط بيان‏
كننده آن چيزی است كه به او وحی شد . منصب ديگری كه پيغمبر اكرم متصدی‏
آن بود ، منصب قضاست . او قاضی ميان مسلمين بود ، چون قضا هم از نظر
اسلام يك امر گتره‏ای نيست كه هر دو نفری اختلاف پيدا كردند ، يك نفر
می‏تواند قاضی باشد . قضاوت از نظر اسلام يك شأن الهی است زيرا حكم به‏
عدل است و قاضی آن كسی است كه در مخاصمات و اختلافات می‏خواهد به عدل‏
حكم كند .

پاورقی :
1 - سوره حشر آيه . 7

47