بسم الله الرحمن الرحيم
در جلسه گذشته عرض كرديم كه اساس فكر شيعه در مسئله امامت با فكر
اهل تسنن مختلف است و اين دو فكر از ريشه با يكديگر اختلاف دارند .
لهذا به اين صورت درباره اين مسئله بحث كردن كه ما قائل به امامتيم ،
آنها هم قائل به امامت ، ولی شرايط امامت از نظر ما و آنها متفاوت‏
است ، اساسا درست نيست . چون آن چيزی كه شيعه به نام امامت معتقد
است ، غير از آن چيزی است كه آنها به نام امامت معتقدند . كما اينكه‏
مسئله‏ای كه به اين شكل طرح می‏شود كه آيا امامت به نص است يا به شورا
يعنی آيا امام را پيغمبر بايد تعيين كرده باشد يا مردم بايد او را
انتخاب بكنند نيز به اين صورت صحيح نيست . زيرا آنچه شيعه در باب‏
امامت می‏گويد و می‏گويد به نص است ، غير از آن چيزی است كه اهل تسنن‏
می‏گويند و می‏گويند به شور است . نه اينكه درباره يك چيز بحث می‏كنند و
يكی می‏گويد آن چيز به نص است و ديگری می‏گويد همان چيز به شور است . در
واقع بايد چنين گفت كه در نظر شيعه

117