دينتان از بين برود يا ضعيف شود و هر چه كه بر سرتان بيايد ، بايد از من‏
بترسيد . " از من بترسيد " يعنی چه ؟ مگر خدا دشمن دين خودش است ؟ نه‏
، اين آيه همان مطلبی را می‏گويد كه در آيات زيادی از قرآن به صورت يكی‏
اصل اساسی هست راجع به نعمتهايی كه خداوند بربنده‏اش تمام می‏كند .
می‏فرمايد : « ان الله لا يغير ما بقوم حتی يغيروا ما بانفسهم »( 1 ) يا :
« ذلك بان الله لم يك مغيرا نعمة انعمها علی قوم حتی يغيروا ما بانفسهم‏
غ ( 2 ) مضمون اينست : خداوند هر نعمتی را كه بر قومی ارزانی بدارند ،
آن نعمت را از آنها نمی‏گيرد مگر وقتی كه آن مردم خودشان را از قابليت‏
بيندازند يعنی مگر اينكه آن مردم خودشان به دست خودشان بخواهند آن نعمت‏
را زايل كنند . اين مطلب اساسا يك اصل اساسی در قرآن مجيد است .

محكمات و متشابهات

به مناسبت اين آيه لازم است مطلبی را كه در خيلی موارد به كار می‏آيد
عرض بكنم . آيات قرآن بعضی ، بعضی ديگر را تفسير می‏كنند : « القرآن‏
يفسر بعضه بعضا » . قرآن كتاب مبين است ، آشكار و آشكار كننده است .
خود قرآن می‏گويد آيات من دو گونه است : محكمات و متشابهات . آيات‏
محكمات را آيات ما در می‏نامد كه تعبير عجيبی است : « هو الذی انزل‏
عليك الكتاب منه آيات محكمات هن ام الكتاب و اخر متشابهات ». آيه‏
متشابه آيه‏ای است كه مفهومی دارد كه آنرا چند جور می‏شود پياده كرد . آيه‏
محكمه را فقط يك جور می‏توان پياده كرد . قرآن كه آيات محكمات را آيات‏
مادر می‏نامد يعنی آيات

پاورقی :
1 - سوره رعد ، آيه . 11
2 - سوره انفال آيه . 53

133