يا بمقتضاى دينى كه معتقديد از خود دفاع كنيد يا بتحريك غيرت انسانى
با مضمون همين جمله بود كه سرور شهيدان راه حق و حقيقت
امام حسين عليه السلام در روز عاشورا در كربلاى خونين ، دشمن تبهكار را مخاطب قرار داده و فرمود :
إن لم يكن لكم دين و كنتم لا تخافون المعاد فكونوا أحرارا فى دنياكم ( اگر براى شما دينى نيست و از روز معاد نمىترسيد ، اقلا در اين دنيا آزاد مرد باشيد ) .
اگر شما واقعا به دين اسلام [ يا هر دينى كه بر مبناى انسانيت استوار است ] معتقد هستيد ، بايد از خود دفاع كنيد . و بايد به اصول انسانى كه حيات فردى و اجتماعى شما را تأمين ميكند پاى بند بوده و از تباهى حيات خود جلوگيرى نمائيد . همه مبانى دين اسلام با تأكيد و اصرار صريح به حفظ حيات و ارزشهاى آن در اين دنيا دستور داده است ، و جائى براى هيچگونه عذر و بهانهاى در اسلام وجود ندارد . دستورات اسلام به جهاد و دفاع از مستضعفين و مبارزه با مستكبرين و طغيانگران بحدى قاطع و روشن است كه قابل هيچگونه تأويل و چشم پوشى نيست . واگذار كردن حيات و رها كردن آن در عرصه طبيعت و محيط كه هر لحظه در معرض تباه شدن بوسيله عوامل مزاحم طبيعت و انسان نماهاى قدرت پرست است ، كفران نعمت الهى و رفتار مخالف مشيت الهى است . و اگر معتقد بيك دين نيستيد ، حد اقل از نوع جاندارانيد كه انسان
[ 209 ]
ناميده مىشود . آيا فرار از ذلت و مبارزه با خوارى و تحقير از مختصات طبيعت روانى انسانها نيست ؟ آيا دفاع از حيات اساسىترين مختص ذاتى حيات نيست ؟ آيا دفاع از وطن كه جايگاه بروز و گسترش ابعاد حيات است لازم نيست ، با اينكه اين روحيه در همه جانداران ديده مىشود ، چگونه شما انسانها متوجه اين اصل نيستيد ؟ بهمين جهت است كه امير المؤمنين عليه السلام در يك جمله از خطبههاى گذشته فرمودهاند :
و أىّ دار بعد داركم تمنعون ؟ ( و از كدامين جايگاه غير از جايگاه خود دفاع خواهيد كرد ؟ ) 10 ، 14 أقوم فيكم مستصرخا و أناديكم متغوّثا ، فلا تسمعون لى قولا و لا تطيعون لي أمرا حتّى تكشف الأمور عن عواقب المسائة ( در ميان شما فرياد زنان ميايستم و شما را بعنوان پناهجوئى ندا مىكنم ،
نه گفتارى را از من ميشنويد و نه امرى را از من اطاعت ميكنيد ، تا آنگاه كه حوادث عواقب وخيم خود را نشان بدهد ) .
