گروه سوم آياتى است كه ميگويد : خداوند متعال عهدى را كه با انسانها بسته است وفا ميكند .

وفاى خداوندى به عهدى كه بسته است از صفات جلاليه او است كه با كمال بى‏نيازى و غناى مطلق خبر از ايفاى عهدى كه بسته است ميدهد . اين مسئله در تفكرات دانشمندان الهى بطور جالب مطرح شده است :

باد ما و بود ما از داد تست
هستى ما جمله از ايجاد تست

لذت هستى نمودى نيست را
عاشق خود كرده بودى نيست را


لذت انعام خود را وامگير
نقل و باده جام خود را وا مگير

ور بگيرى كيت جست و جو كند
نقش با نقاش كى نيرو كند

منگر اندر ما مكن در ما نظر
اندر اكرام و سخاى خود نگر

ما نبوديم و تقاضامان نبود
لطف تو ناگفته ما ميشنود

در آن بيتى كه ميگويد :

ور بگيرى كيت جست و جو كند
نقش با نقاش كى نيرو كند

درست دقت شود كه هيچ پديده و قانونى نمى‏تواند دست خداوندى را ببندد ، با اينحال ، او خود را در حد اعلاى وفاكننده بعهد توصيف ميفرمايد :

وَ مَنْ اَوْفى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ [ التوبه آيه 111 ] ( و كيست وفا كننده‏تر از خدا

[ 198 ]

به عهد خويشتن ) .

نظامى گنجوى ميگويد :

گر تن حبشى سرشته تست
ور خط ختنى نوشته تست

گر هر چه نوشته‏اى بشوئى
شويم دهن از زياده گوئى

گر باز به داورم نشانى
اى داور داوران تو رانى

[ 199 ]