تفسير عمومى خطبه سى و هفتم

ابن ابى الحديد ميگويد : سخنان امير المؤمنين عليه السلام در اين شبه خطبه ،

چهار فصل جداگانه است كه با يكديگر نبايد مخلوط شوند . اين سخنان از يك سخن مفصلى است كه سيد رضى رحمة اللّه تعالى عليه چيده و در اينجا آورده است . اين سخنان را كه پس از حادثه نهروان فرموده است ، وضع خود را از وفات پيامبر اكرم ( ص ) به بعد توضيح داده است 1 .

2 ، 5 فقمت بالأمر حين فشلوا و تطلّعت حين تقبّعوا و نطقت حين تعتعوا و مضيت بنور اللّه حين وقفوا ( من قيام به وظيفه نمودم در آنهنگام كه ديگران ناتوان شدند و شكست خوردند و از افق بالاترى نگريستم در آنهنگام كه آنان سر در لاك خود فرو برده بودند و سخن با صراحت گفتم در آنهنگام كه تردد و اضطراب آنانرا در خود فرو برده بود و راهم را با نور الهى پيش گرفتم در آنهنگام كه آنان راكد گشته و متوقف بودند ) .

-----------
( 1 ) شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 2 ص 284 و 285 .

[ 96 ]