ترجمه خطبه سى و پنجم
اين خطبه را امير المؤمنين ( ع ) پس از داستان حكميت و رسيدن نتيجه كار دو حكم به او ، فرموده است و در اين خطبه خدا را در برابر آزمايشى كه مىكند ،
سپاسگذارى نموده و سبب ابتلاء را بيان ميفرمايد 1 سپاس مر خداراست ، اگر چه روزگار حادثهاى بسيار سنگين و رويدادى بزرگ را پيش آورده است 2 و شهادت مىدهم كه معبودى جز خداى يگانه وجود ندارد ، او بىشريك است و خدايى با او نيست 3 و شهادت مىدهم كه محمد ( ص ) بنده و فرستاده اوست ، درود خدا بر او و اولاد او باد 4 پس از سپاس و ستايش خداوندى ، [ بدانيد ] كه نافرمانى و سرپيچى از نصيحت ناصح مهربان و عالم تجربه ديده موجب حسرت مىگردد و پشيمانى به دنبال مىآورد 5 من دستور خود را درباره حكميت بشما داده بودم 6 و نظريه خود را صاف و روشن براى شما گفته بودم 7 اگر بنا بود امرى از قصير اطاعت شود 8 شما در برابر دستور و نظريه من امتناع ورزيديد مانند امتناع مخالفان ستمكار و طردكنندگان حقيقت و گنهكاران 9 تا جائيكه انسان خيرخواه درباره خيرخواهى خود به ترديد افتاد 10 و آتش زنه از بيرون آوردن شراره امتناع ورزيد 11 مثل من و شما چنان شد كه كه برادر هوازنى ( دريد بن صمه ) گفته است : 12 ( من دستور خود را در منعرج اللوى بشما گفتم و شما نصيحت مرا درك نكرديد مگر روز فردا [ كه كار از كار گذشته بود ] 13
[ 45 ]
