كه در حكم همان باديه نشينهای عرب هستند ) مانعی ندارد ، زيرا ايشان راهر گاه نهی كنند ، فائده ندارد . جمعی از فقهاء به مضمون اين روايت فتوا دادهاند . از مرحوم آية اللهآقا سيد عبدالهادی شيرازی نقل شده است كه ايشان اين حكم را در مورد آنعده زنان شهری كه همچون زنان دهاتی نهی كردن ايشان مفيد واقع نمیشودتعميم میدادند و به همين علتی كه در حديث ذكر شده است ( كه نهی كردنايشان اثر ندارد ) استناد میجستند . بعضی از فقهاء و مراجع بزرگ تقليدمعاصر نيز عينا همينطور فتوا میدهند و به همين علت كه در حديث ذكر شدهاستناد میكنند ( 1 ) . ولی اكثر فقهاء چنين فتوا نمیدهند ، حتی در مورد زنان باديه نشين ودهاتی هم فقط به همين اندازه اكتفا میكنند كه بر مردان واجب نيست رفتو آمد خود را از مكانهائی كه اين زنان وجود دارند قطع كنند . اگر گذركردند و نظرشان افتاد مانعی ندارد ، اما اينكه به صورت يك استثناءدائمی باشد ، نه . به هر حال استشهاد ما در اين روايت و نظائر آن بدين است كه در هيچموردی از وجه و كفين سؤال نشده ، و اين بدان جهت بوده كه عدم لزومپوشانيدن آنها از نظر راويان قطعی و مسلم بوده است و كوچكترين ترديدی درآن نمیرفته است و قبلا گفتيم كه هرگز احتمال نمیرود كه پوشيدن " رو "را لازم پاورقی : > كشت و زرع از دور سياه به نظر میرسد . بسياری از اوقات مراد از كلمهسواد ، كشتزارهای حومه كوفه است . 1 - رجوع شود به " منهاج الصالحين " چاپ نهم كتاب النكاح مسأله 3. |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir