در حياط منزلها . ولی بايد توجه داشت كه در بين اعراب چون در خانهها هميشه باز بود ،قهرا حياط جنبه خصوصی پيدا نمیكرد و اگر كسی میخواست در خانه خود فرضالخت شود به داخل اتاق میرفت . ولی در جائی كه حياط حكم اتاق را پيداكرده است - چنانكه الان در زندگی ما اينطور است - زيرا در بسته است وديوارها هم بلند است و اگر چه كاملا مانند اتاق پناهگاه و خلوت شمردهنمیشود ولی باعخره تا حدی جنبه خصوصی دارد ، در چنين جاهائی حكم وجوباستيذان در حياط هم جاری است . در پايان آيه میفرمايد : " « ذلكم خير لكم لعلكم تذكرون »" يعنی اينبرای شما بهتر است ، يعنی دستوری كه شما داديم بی دليل نيست ، فلسفهدارد ، مصلحت شما در آنست . باشد كه متوجه شويد و مصلحت آنرا دريابيد. سپس در آيه دوم میفرمايد : اگر پس از استعلام و استجازه دريافتيد كهكسی در خانه نيست ، وارد نشويد مگر اينكه به شما اجازه داده شود ، مثلاصاحب خانه كليد خانه را به شما بدهد يا خودش حضور داشته باشد و اجازهبدهد . بعد میفرمايد : " « و اذا قيل لكم ارجعوا فارجعوا »" اگر صاحب خانهبه شما گفت برگرديد نمیتوانيم شما را بپذيريم ، شما هم برگرديد وناراحت نشويد . قبلا گفتيم اعراب اجازه خواستن را ننگ میشمردند . و اين از نادانیآنها بود ، كما اينكه الان هم در اجتماع ما نپذيرفتن وارد ، هر چند بهموجب عذری باشد ، اهانت به وارد تلقی میشود ، |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir