کتابخانه الکترونيکي انهار

بودن و همسر داشتن را بدرستی درك كند صالح برای ازدواج ميداند و اجازه‏
ميدهد يك چنين موجودی كه هنوز برای خريد و فروش چند كيلو سبزی صلاحيت‏
ندارد ازدواج كند و برای خودش شريك زندگی مادام العمر انتخاب نمايد .
اما بدختری كه بيست و پنج يا چهل سال دارد و درس خوانده و دانشگاه ديده‏
است و بمقام عالی از دانش رسيده است اجازه نميدهد بدون اجازه و تصويب‏
پدر يا جد پدری عوام و بيسواد خود ازدواج كند . . . "
اولا از كجای قانون استفاده ميشود كه دختر سيزده ساله ميتواند بدون‏
اجازه پدر ازدواج كند و دختر بيست و پنج يا چهل ساله دانشگاه ديده نمی‏
تواند ؟ ثانيا شرطيت اجازه پدر در حدودی است كه از عاطفه پدری و درك‏
احساسات مرد نسبت به زنان سرچشمه ميگيرد و اگر شكل مانع تراشی بخود
بگيرد اعتبار ندارد .
ثالثا گمان نميكنم يك نفر قاضی تا كنون پيدا شده باشد و مدعی شده باشد
كه از نظر قانون مدنی رشد عقلی و فكری در ازدواج شرط نيست و يك دختر
سيزده ساله كه بقول نويسنده معنی ازدواج و انتخاب همسر را نميفهميد
ميتواند ازدواج كند . قانون مدنی در ماده 211 چنين می‏گويد : " برای‏
اينكه متعاملين اهل محسوب شوند بايد بالغ و عاقل و رشيد باشند " . هر
چند در اين جمله كلمه متعاملين بكار رفته و باب نكاح باب معامله نيست‏
، اما چون دنباله يك عنوان كلی است ، ( عقود ، معاملات و الزامات ) كه‏
از ماده 181 آغاز می‏شود ، كارشناسان قانون مدنی ماده 211 را بعنوان "
اهليت عام " تلقی كرده‏اند كه در همه عقود لازم است .
در تمام قباله‏های قديم نام مرد را پس از " البالغ العاقل -