وضو نميساخت . اسلام برای شرط عدالت آن اندازه اهميت قائل است كه حتی اجازه نمیدهدمرد و زن دوم در حين عقد توافق كنند كه زن دوم در شرائطی نامساوی با زناول زندگی كند . يعنی از نظر اسلام رعايت عدالت تكليفی است كه مردنمیتواند با قرار قبلی با زن ، خود را از زير بار مسؤوليت آن خارج كند .مرد و زن هيچكدام حق ندارند چنين شرطی در متن عقد بنمايند . زن دوم كاریكه میتواند بكند فقط اينست كه عملا از حقوق خود صرفنظر كند . امانمیتواند شرط كند كه حقوقی مساوی با زن اول نداشته باشد ، همچنانكه زناول نيز ميتواند كاری كند كه قانونا حقی نداشته باشد . از امام باقرعليهالسلام سؤال شد آيا مرد ميتواند با زن خود شرط كند كه فقط روزها هروقت بخواهد باو سر بزند ، يا ماهی يكبار يا هفتهای يكبار نزد او برود .يا شرط كند كه نفقه بطور كامل و مساوی با زن ديگر باو ندهد و خود آن زنهم از اول اين شرطها را بپذيرد ؟ امام فرمود : " خير ، چنين شرطهائیصحيح نيست ، هر زنی به موجب عقد ازدواج خواه ناخواه حقوق كامل يك زنرا پيدا میكند . چيزی كه هست پس از وقوع ازدواج هر زنی ميتواند عملابرای جلب رضايت شوهر كه او را رها نكند يا بعلت ديگری همه يا قسمتی ازحقوق خود را ببخشد " . تعدد زوجات با اين شرط اخلاقی اكيد و شديد بجای آنكه وسيلهای برایهوسرانی مرد واقع گردد ، شكل و قيافه انجام وظيفه بخود ميگيرد . هوسرانیو شهوت پرستی جز با آزادی كامل و دنبال هوای دل رفتن سازگار نيست ،هوسرانی آنگاه صورت |
