( يعنی كسی كه قسم ميخورد كه با زن خود نزديكی نكند ) پس از چهار ماهاجبارا بايد قسم خود را بشكند و كفاره بدهد و يا زن خود را طلاق دهد .زيرا خداوند ميفرمايد : « امساك بمعروف او تسريح باحسان ». امام صادق در مورد مردی كه بمرد ديگر وكالت داده بود كه زنی برای اوعقد كند و از جانب او مهر معين كند و وكيل اينكار را كرد ، اما موكلوكالت خود را انكار كرد . امام فرمود بر آن زن حرجی نيست كه برای خودشوهر ديگری انتخاب كند . اما اگر آن مرد واقعا وكالت داده و عقدی كهصورت گرفته است از روی وكالت بوده است ، بر او واجب است فی ما بينهو بين الله اين زن را طلاق بدهد ، نبايد اين زن را بلاطلاق بگذارد . زيراخداوند در قرآن ميفرمايد - " « فامساك بمعروف او تسريح باحسان »" .پس معلوم ميشود ائمه اطهار اين آيه را يك اصل كلی ميدانند ، اختصاصبمورد خاص ندارد . حاكم شرعی آنجا كه مرد نه بوظايف زوجيت عمل میكند و نه طلاق ميدهدبايد زوج را احضار كند . اول به او تكليف طلاق كند . اگر طلاق نداد خودحاكم طلاق ميدهد . امام صادق در روايتی كه ابوبصير از آن حضرت نقل كردهاست فرمود " هر كس زنی دارد و او را نميپوشاند و نفقه او را نميپردازد، بر پيشوای مسلمين لازم است كه آنها را ( بوسيله طلاق ) از يكديگر جداكند " . اين بود خلاصه بسيار مختصری از نظريه يك فقيه طراز اول عصر حاضر ، هركس كه تفصيل بيشتری بخواهد بايد برساله حقوق الزوجيه از تقريرات درسمعظم له مراجعه كند . چنانكه ملاحظه فرموديد جمله " « امساك بمعروف او تسريح باحسان |