فرمود " ازدواج كنيد ولی طلاق ندهيد ، زيرا عرش الهی از طلاق بلرزه درمیآيد " . امام صادق فرمود هيچ چيز حلالی مانند طلاق مبغوض و منفور پيشگاه الهینيست . خداوند مردمان بسيار طلاق دهنده را دشمن ميدارد . اختصاص به روايات شيعه ندارد . اهل تسنن نيز نظير اينها را روايتكردهاند . در سنن ابو داود از پيغمبر اكرم نقل ميكند " « ما احل اللهشيئا ابغض اليه من الطلاق » " يعنی خداوند چيزی را حلال نكرده كه در عينحال آنرا دشمن داشته باشد مانند طلاق . مولوی در داستان معروف موسی و شبان ، اشاره به همين حديث نبوی ميكندآنجا كه ميگويد :
| تا توانی پا منه اندر فراق |
| ابغض الاشياء عندی الطلاق |
آنچه در سيرت پيشوايان دين مشاهده ميشود اينست كه تا حدود امكان ازطلاق پرهيز داشتهاند و لهذا طلاق از طرف آنها بسيار بندرت صورت گرفتهاست و هر وقت صورت گرفته دليل معقول و منطقی داشته است . مثلا امامباقر زنی اختيار ميكند و آن زن خيلی مورد علاقه ايشان واقع ميشود . درجريانی امام متوجه ميشود كه اين زن " ناصبيه " است . يعنی با علی بنابيطالب عليهالسلام دشمنی ميورزد و بغض آنحضرت را در دل ميپروراند .امام او را طلاق داد . از امام پرسيدند تو كه او را دوست داشتی چرا طلاقش دادی ؟ فرمود :نخواستم قطعه آتشی از آتشهای جهنم در كنارم باشد .
