سپس قبض می‏نمايد .
" « وإنا لنحن نحيی و نميت و نحن الوارثون »" ( 1 ) .
( ماييم كه نور حيات را به جهان می‏گسترانيم و پس می‏گيريم . همه چيز
به ما بر می‏گردد . ما وارث همه چيز هستيم ) .
" « يولج الليل فی النهار و يولج النهار فی الليل 0 ( 2 ) يخرج الحی‏
من الميت و يخرج الميت من الحی 0 ( 3 ) و هو حی لا يموت 0 ( 4 ) و هو
علی كل شی‏ء قدير »" ( 5 ) .
( شب را در روز فرو می‏برد و روز را در شب . زنده را از مرده بيرون‏
می‏آورد و مرده را از زنده . و خودش زنده‏ای است كه موت در او راه ندارد
، نوری است كه غروب و افول ندارد . او بر هر چيز قادر و تواناست ) .
زندگی كه در زمين پيدا می‏شود محدود است ، هم از لحاظ زمان و هم از
لحاظ مكان ، در يك لحظه يا يك نقطه پيدا می‏شود و نبات و حيوان و انسان‏
از او بهره‏مند می شوند . زندگی با همه شؤون و جلواتی كه دارد : رشد و نمو
، زيبايی و طراوت ، حسن تركيب و انتظام ، احساس و ادراك ، عقل و هوش‏
، محبت و عاطفه ، غريزه‏های هدايت كننده ، ذات احديت را به ما
می‏نماياند . همه اينها آيتها و آئينه‏های ذات احديت‏اند .
قرآن كريم غالبا به حيات و آثار حيات استدلال می‏كند ، به

پاورقی :
. 1 حجر ، . 23
. 2 فاطر ، . 13
. 3 انعام ، . 95
. 4 اقتباس از آيه 58 سوره فرقان .
. 5 مائده ، . 120

370