مثلا در حديث است : " « إن الله عز وجل ليتعاهد المؤمن بالبلاء كما يتعاهد الرجل أهله بالهداية من الغيبة » " ( 1 ) خداوند ياد میكند و مورد نوازش قرار میدهد بنده مؤمن را به وسيله فرستادن يك سختی و مشكل ، آن طور كه يك مرد در وقتی كه در مسافرت است با فرستادن يك هديه خاندان خود را ياد میكند و مورد محبت و نوازش قرار میدهد . يا در حديث وارد شده : " « إن اللهإذا أحب عبدا غته بالبلاء غتا » " . خداوند وقتی كه بندهای را دوست بدارد او را در شدايد غرق میكند . يا وارد شده كه رسول اكرم حاضر نبود از غذای كسی تناول كند كه هيچ وقت شدت و سختی و گرفتاری به سراغ او نيامده است ، اين را علامت عدم قابليت او و دور بودن او از خدا میدانست . اين سؤال ابتدا به ذهن هر كسی میآيد كه چگونه لطف و محبت و رضايت خداوند از كسی اقتضا میكند كه او را با شدايد و مشكلات مواجه كند ؟ لازمه مهر و محبت ، فراهم كردن موجبات خوشی و آسايش است نه موجبات سختی و عدم آسايش . باز يك نوع تعبير ديگری در زبان قرآن و سنت هست كه سؤال ديگری پيش میآورد و آن تعبير امتحان است : خداوند بندگان را به وسيله شدايد و بلايا امتحان میكند ، يعنی چه ؟ مگر خداوند از باطن كار مردم پاورقی : |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir