| يكی طفل دندان برآورده بود |
| پدر سر به فكرت فرو برده بود |
| كه من نان و برگ از كجا آرمش |
| مروت نباشد كه بگذارمش |
| چو بيچاره گفت اين سخن نزد جفت |
| نگرتا زن او را چه مردانه گفت : |
| مخور هول ابليس تا جان دهد |
| هر آن كس كه دندان دهد نان دهد |
| تواناست آخر خداوند روز |
| كه روزی رساند تو چندين مسوز |
| نگارنده كودك اندر شكم |
| نويسنده عمر و روزی است هم |
دخالت در كار خدا
ممكن است در ذهن بعضی اين شبهه باشد كه ما به حكم اينكه موحد هستيم و
خدا را خالق و رزاق میدانيم و به حكم اينكه كتاب مقدس آسمانی ما قرآن
كريم با صراحت میفرمايد رزاق و
