خود به خود راهنماست ، او را وادار میكند كه دهانش را باز كند و در جستجو برآيد ، اگر نيافت گريه كند . خود گريه كردن ، استمداد و كمك خواستن از مادر است ، همان مادری كه هنوز او را نمی شناسد و از وجودش اطلاع ندارد . ولی خود طفل هيچ نمی داند كه هدف اين ميل چيست ، هدف اين گريه چيست ، برای چه اين ميل در وجودش پديد آمده . نمی داند جهاز هاضمهای دارد و آن جهاز ماده غذايی میخواهد ، بدن بدل ما يتحلل میخواهد . او نمی داند برای چه میخواهد و نمی داند فلسفه گريه اعلام مادر است ، همان مادر نشناخته كه تدريجا بايد او را بشناسد . ما نسبت به ميلهای عالی انسانيت ، ميل خداجويی و خداخواهی ، ميل به دعا و التجا به خدای ناديده ، حالت همان طفل نوزاد را داريم نسبت به پستان نديده و نشناخته ، و مادر نديده و نشناخته .
" ( 2 ) البته اگر پستانی و شيری كه مناسب با معده طفل است نبود ، غريزه هم او را به آن طرف هدايت نمی كرد . ارتباط و پيوستگی پاورقی : |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir