سرش میفرمايد : " « إن أكرمكم عند الله أتقيكم »" ( 1 ) و امتيازات مبتنی بر فضايل را به رسميت میشناسد . قرآن كريم میفرمايد هرگز عالم و جاهل ، متقی و غير متقی مساوی نيستند : " « أم نجعل الذين آمنوا و عملوا الصالحات كالمفسدين فی اعرض أم نجعل المتقين كألفجار »" ( 2 ) آيا ممكن است كه ما اهل ايمان و اهل عمل صالح را كه صالح و مصلحاند با فساد كنندگان و خرابی كنندگان كه آنچه از آنها سر میزند خرابی و فساد است در يك درجه و يك مرتبه قرار دهيم ؟ آيا ممكن است كه ما اهل تقوا را همدوش و همدرجه شهوترانها و بندگان هوی و هوس قرار بدهيم ؟ همچنين میفرمايد : " « قل هل يستوی الذين يعلمون و الذين لا يعلمونإنما يتذكر اولوا اعلباب »" ( 3 ) ( بگو آيا آنها كه عالم و دانايند با آنهايی كه در حضيض جهل و نادانی به سر میبرند مانند هماند ؟ فقط خردمندان توجه دارند كه مساوی نيستند ) ، يا میفرمايد : " « فضل الله المجاهدين علی القاعدين أجرا عظيما »" (4) ( خداوند مجاهدان را بر خانهنشينان به اجر عظيمی برتری داده است ) . در سوره زخرف میفرمايد : " « أهم يقسمون رحمة ربك نحن قسمنا بينهم معيشتهم فی الحيوه الدنيا و رفعنا بعضهم فوق بعض درجات ليتخذ بعضهم بعضا سخريا »" ( 5 ) آيا آنها رحمت پروردگار ترا تقسيم كردهاند ؟ ما هستيم كه مايه تعيش و استعدادهای گوناگون را در ميان مردم تقسيم كردهايم تا در نتيجه ، اختلاف طبيعی در ميان پاورقی : |
