اين موضوع زياد بحث كنم ، همينقدر میخواستم كه بدانيد نظر قرآن اين است، اسلام حرفش اين است ، پيغمبر ( ص ) و علی ( ع ) حرفشان اين است .در آيات قرآن و كلمات پيامبر اكرم ( ص ) و ائمه اطهار در اين زمينهاينقدر مطلب هست كه الی ماشاءالله . شيعه و سنی بالاتفاق اين موضوع راروايت كردهاند كه پيغمبر فرمود : « من اخلص لله اربعين صباحا جرتينابيع الحكمه من قلبه علی لسانه » اگر بشر بتواند چهل صباح خود را خالصاز هر انگيزهای جز خدا كند ، دونش فقط ، با خدا زندگی كند و بس ، و باهيچ چيز ديگر جز خدا نباشد - برونش با عالم و طبيعت است ، با جامعه وانسانها است ولی در درون خودش با شكم و شهوت و مقام زندگی نكند و هيچانگيزهای جز خدا نداشته باشد - چشمههايی از حكمت از قلبش به زبانشجاری میشود . بعد ببينيد در ادبيات اسلامی - چه فارسی و چه عربی - راجعبه همين جمله پيامبر چه شعرها و جملهها به وجود آمده است ، مانند شعرمعروف حافظ كه حديث پيغمبر را با زبان تغزل میگويد :
| سحرگه رهروی در سرزمينی |
| همی گفت اين معما با قرينی |
| كه ای صوفی شراب آنگه شود صاف |
| كه در شيشه بماند اربعينی |
| نه حافظ را حضور درس خلوت |
| نه دانشمند را علم اليقينی |
پس اسلام جزء گروهی است كه منبع دل و ابزارش كه تزكيه نفس است رابه رسميت میشناسند .
